Sinds ik voor het eerst hoorde over primaire reflexen, blijf ik informatie opslurpen. Zo interessant! Ik leerde erover van dr Tara Dennis. Deze jonge vrouw is net als haar ouders (uit Nieuw-Zeeland en Ierland) opgeleid als chiropractor. Op zoek naar oplossingen voor onder meer kinderen met autisme vond ze via vele extra opleidingen gaandeweg haar vorm in energetische behandelingen van lichaam en geest. Inmiddels onderwijst ze chiropractie- en andere studenten over de hele wereld.
Toen we elkaar ontmoetten werkte ze onder andere met Brain Balance van dr Robert Melillo. We waren samen in Griekenland waar ze een seminar bij Melillo volgde om zich nog meer te verdiepen in de materie. Ik had het geluk dat ze nieuwe vaardigheden op mij uitprobeerde.

Fysio’s en chiropractors

Vanwege letterlijk blokkerende rugpijn heb ik sinds mijn puberteit heel wat fysiotherapeuten en chiropractors gezien, of – achteraf gezien – zij zagen mij, want ik lag meestal op mijn buik terwijl zij mijn rug probeerden te repareren. Met wisselend resultaat. Soms kon ik dagen niet lopen. Soms kon ik huppelen dankzij pijnblokkades die in mijn zenuwen gespoten werden (vaste prik ruggeprik, maar dat ging niet samen met mijn zwangerschappen, dus dan raakte het hele bekkengebied weer ontregeld). Er zat een hernia, maar opereren zou risico’s met zich meebrengen, dus werd er geëlektrocuteerd, geschoten, getrokken en geduwd. Vaak verplaatste het probleem zich, bijvoorbeeld naar schouders, bekken en heupen.

Leven met pijn

Als alleenstaande moeder van drie dochters kan ik je verzekeren dat het heel erg lastig is om een gezin en bedrijven te runnen met veel pijn en weinig slaap. Aan de andere kant: ik was het gewend. Ik verwachtte niet echt meer dat het over zou kunnen gaan.

Magie

Vijf jaar geleden raakte ik bevriend met een holistische chiropractor uit Nieuw-Zeeland. We hadden goede gesprekken, ze stelde vragen, bestudeerde hoe mijn kinderen speelden en zag hoe sommige handelingen niet in balans waren. Ze stelde voor om eerst mij te behandelen.
Mijn primaire reflexen werden getest en geïntegreerd. Ik kon al gauw normaal lopen, sjouwen en spelen met mijn kinderen. We begonnen haar ‘magisch’ te noemen.

Wat nu? Ben ik… kalm??

En er gebeurde ook iets anders. Ik werd veel relaxter, ondanks de drukte van een eenoudergezin en eigen bedrijven. Mijn hele leven had ik moeite met in slaap vallen, en dat is ineens veel makkelijker. Ik reageer ook overdag niet meer op elke prikkel. Emoties overspoelen me niet meer. Stress van drukte en veel geregel, ach, je kunt ook kalm blijven en dan gaat het alleen maar makkelijker. Dat WIST ik altijd al, alleen… ik was er zo aan gewend dat ik altijd ‘aan’ en alert was, dat ik niet beter wist dan dat ik zo in elkaar zat.

PTSS

Mijn lichaam kwam in balans. Hoe mijn systeem reageerde had veel te maken met ptss (Post Traumatische Stress Stoornis): reacties op traumatische gebeurtenissen in mijn jeugd en recente verleden. Ook die ellende verdween. Allerlei zaken waarvan ik jarenlang last had, verdwenen of werden veel minder dringend. Overprikkeling bijvoorbeeld, dat komt nog zelden voor. Onrecht en leugens kan ik nog slecht tegen, maar ik ‘verzuip’ niet meer in wanhoop daarover.

Minder gericht op gevaar

Was het dan toch niet vanwege hoogsensitiviteit, dat ik voorheen zo snel last had van drukte, geuren, geluiden? Had het met die trauma’s te maken dat ik zo scherp was op mogelijk gevaar? En hoe zat het met die intense indrukken van wat er in andere mensen omging? Ik voel het nog geregeld, maar het voelt niet meer alsof hun problemen een direct gevaar voor mij zijn.

Alles werkt samen

Natuurlijk werkt alles samen: met minder rugpijn kan ik meer doen met minder pijn en vermoeidheid, ik ben blijer met mijn leven, ik slaap beter, door meer slaap voel je je gelukkiger, minder stress helpt om kalmer te zijn en te ontspannen en het ontspannen helpt tegen pijn en slapeloosheid. Het is allemaal zo logisch. Maar hoe is het ooit ‘logisch’ geworden dat je dit moet oplossen met gesprekken bij de psycholoog? Want ja, die inzichten had ik allemaal wel. Maar pas de hulp bij het oplossen van fysieke paniekreacties doorbrak die hele cyclus. En ineens besefte ik: ik lijk wel minder hooggevoelig?!

Ben ik nu minder hoogsensitief?

Kun je minder hoogsensitief worden? Dat weet ik niet, maar ik heb wel minder last van de nadelen. En ik ben veel blijer met de kracht van mijn intense beleving en scherpe zintuigen. Het aanvoelen, waarnemen, vanuit veel invalshoeken kijken, helder denken en voelen, verbanden kunnen leggen, de grap zoeken in situaties… ik geniet ervan en kan het in mijn schrijfwerk en bij het coachen goed gebruiken.

Hoe werkt dat met primaire reflexen?

Heel eenvoudig gesteld zijn primaire reflexen reacties van het lichaam, die een functie hebben en dan ‘opgaan’ in het systeem van je lichaam. Maar worden ze niet gebruikt zoals ze bedoeld zijn, of gebeurt er iets heftigs, dan kan het zijn dat ze actief blijven. Zo blijf je je hele leven wellicht zo alert als een hulpeloze baby, met schrik- en paniekreacties bij allerlei zaken waar je als volwassene ‘normaal’ mee om zou moeten kunnen gaan.

Wat zijn primaire reflexen?

Bij de uitzonderlijk breed geöriënteerde kindertherapeut Carla van Wensen leerde ik veel over Brein & Bewegen. Het liefst zou ik elke week een nieuwe opleiding bij haar doen. Haar boeken zijn aanraders voor iedereen aan die met kinderen werkt!
Op haar site vind je het volgende over primaire reflexen:
Reflexen hebben als doel het kinderlijf en -brein goed te laten samenwerken op fysiek, sociaal-emotioneel én cognitief vlak. Ze zorgen voor de ontwikkeling en beschermen als er gevaar dreigt.

Het ontwikkelingsdoel van de reflexen:

fysiek doel: overleven, beschermen, motorisch-zintuiglijke ontwikkeling / prikkelverwerking
sociaal-emotioneel doel: kunnen en durven zijn wie je bent, verbinden
cognitief/mentaal doel: begrijpen, verwerken, communiceren, handelen

Voorbeelden van reflexen die niet goed geïntegreerd zijn:

‘Wanneer de grijpreflex nog niet goed geïntegreerd is, zal elke prikkel van de hand ervoor zorgen dat deze weer opengaat. Hoe kun je ervoor zorgen dat je netjes schrijft of binnen de lijntjes kleurt, als het je zoveel moeite kost om je pen of kleurpotlood vast te houden?
Of: Het kind dat niet stil kan zitten, wil dat wel, maar het lukt hem niet omdat de oprichtreflex niet geïntegreerd is. Het zal gaan hangen op zijn stoel, wiebelen, en regelmatig afdwalen met zijn gedachten. De oprichtreflex is namelijk ook verantwoordelijk voor aandacht en focus.
Een (faal) angstig kind wil wel anders denken maar als de overlevingsreflex, nodig bij de geboorte, nog actief is, blijft dit kind in de alarmstand staan. Dan is de veroorzaker van de angst dus niet een negatieve gedachte of emotie, maar een reflex die niet tot rust is gebracht.’

Meer informatie over overprikkeling en het zenuwstelsel

Meld je aan voor mijn nieuwsbrief
> beluister podcasts waar ik te gast was
> boek een coachingsessie
> en lees verder in Het Snickers-effect: je bent jezelf niet met een overprikkeld zenuwstelsel. Over effecten van reflexintegratie

(c) Suzanne Buis, Droomdenkers 2021