‘Onze zoon is moedeloos aan het worden. Hij leert, doet zijn best, zit uren op zijn kamer. Eerst twijfelden we daar aan. Toen hebben we afgesproken dat hij beneden werkt en dat we hem helpen met overhoren. Hij leert écht, en hij weet het ook.
Maar dan komt de toets. Soms zegt hij dat het een ramp was. Soms denkt hij dat hij het goed gemaakt heeft. Maar in beide gevallen is het toch een onvoldoende. Zo sneu. En wij weten het niet meer. Wij als ouders zijn eerlijk gezegd onderhand wanhopig.
Mijn kind heeft geen zin meer in school, en eerlijk gezegd kan ik dat wel begrijpen. Bij mij ging het vroeger net zo. Ik wil zo graag voorkomen dat hij net zo lang en hard moet werken als ik, omdat ik nooit een diploma gehaald heb. Wat nu? We zoeken tips voor hoe mijn kind kan leren én hoe wij hem kunnen helpen met huiswerk!’

Bekend verhaal

Deze noodkreet is een typisch voorbeeld van waarmee ouders mij mailen of bellen. Een bekend verhaal ook bij de deelnemers aan mijn studievaardigheidstrainingen. Vaak zitten ze in het derde of vierde leerjaar. Het niveau van hun school maakt niet eens uit: vmbo, mavo, havo, vwo, gymnasium: alles zit door elkaar en de leeftijden variëren van 11 tot 20 jaar. De herkenning is er meestal in het eerste kwartier al: bij elkaar, bij mijn verhaal.

Alleen

Het zijn snelle geesten, creatief, vaak heel grappig, ze hebben mooie verhalen, fascinerende, bijzondere hobby’s en interesses (waar ze niet veel aansluiting mee vinden bij anderen). Of ze hebben een populaire hobby of sport waar ze goed in zijn, en hebben juist massa’s vrienden – maar ze voelen zich nog net zo vaak ‘best wel alleen’.

Basisschool

Op de basisschool ging het óf van het bekende leien dakje met de twee vingers in de neus (sommigen hebben het over tien vingers in de neus ;-)). Of ze hebben een moeilijke tijd gehad, met weinig gezien en veel gepest worden. Pijnlijk, hartverscheurend. En ze gaan er nog laconiek mee om ook, want ze hebben veel begrip, misschien wel té veel. Ze zijn dapper en gaan door op verstand en op eigen kracht.

IQ- of Eye-test

Het zijn mooie wezens met wonderlijke ideeën over wereldproblemen en mogelijke verbeteringen en oplossingen. Je ziet er niets van. Maar met een beetje vragen en luisteren komen de verhalen er vol vuur uit. Je ziet de lichtjes opvlammen in hun ogen. De Eye-test noemt de bekende hoogbegaafdheidsspecialist Joseph Renzuli dit: de lichtjes in iemands ogen zeggen meer dan IQ-tests.

Moe

En ik heb geluk, want dank zij de boeken die ik heb geschreven en dank zij de ervaringen van andere coachingsklanten krijg ik dit soort geweldige gasten bij mij. Maar ze komen niet van harte. Ze lopen vast op de middelbare school. Ze zijn soms moedeloos, maar vooral ook heel erg moe. Moe van aanpassen, moe van het volhouden, moe van de ellenlange trage dagen op school, moe van al het moeten, moe van moeizaamheid.
Wat helpt is eerst te onderzoeken hoe ze denken. Wat is hun kracht wat betreft informatie verwerken en onthouden? We testen hoe hun denken werkt, welk geheugen sterker ontwikkeld is. Daar kan ik op aanhaken bij het geven van technieken om te leren én het geleerde juist te reproduceren.

Het onverklaarbare logisch maken

Daarbij bespreek ik ook de ‘rare’ dingen, die onverklaarbaar lijken. Alleen met wat gerichte vragen is het ineens wel logisch. De opluchting die daarbij vrijkomt maakt ruimte voor een gesprek over hoe ze dit anders kunnen aanpakken. Ik coach daarbij ook hoe ze een gesprek kunnen voeren met de leerkracht en de mentor of teamleider.

Geruststelling opent de geest

Eigenlijk is het allemaal een heel logische flow die nodig is: je gezien en (h)erkend voelen, begrijpen wat er gebeurt, en dan pas technieken en handvatten kunnen aannemen die een ander je aanreikt. Zolang iemand denkt ‘ja maar dat werkt dus bij mij anders’ komt geen enkele training aan. Die weerstand adresseren en de geruststelling van gezien worden opent de geest.

Ervaren huiswerkontwijker

Een lang verhaal iets korter: wat bij mijn trainingen vooral voor resultaat (en voldoendes) zorgt, is de relaxte manier waarop ik in contact kan komen met deze jongeren. Ik ben geen juf, en ik ben wel moeder, maar niet hún moeder. Ze herkennen een ervaren huiswerkontwijker en ik ken elke horde die ze ervaren, elke twijfel, blokkade, elk rotgevoel en elk smoesje 😉
En ik weet zeker dat de dingen die ik vertel echt werken, want dat hoor ik elke week van deelnemers en hun ouders.

Ook voor ouders

Gun je jouw puber ook zo’n dag van ontspanning, herkenning en een positieve leerervaring? Kijk dan in de agenda voor de komende trainingsdagen voor kleine groepen. En er zijn ook altijd opties bespreekbaar voor een 1 op 1 trainingsdag.
Ouders krijgen aan het einde van de dag een samenvatting plus een heleboel nuttige informatie: tips voor helpen met plannen, tips voor woordjes stampen en tips om het puberbrein fit houden. Allemaal tips dus voor meer positieve ervaringen, gezelligheid en plezier op school en thuis.
Jullie zijn van harte welkom.
(c) Suzanne Buis