Beelddenken

Bij je geboorte gaat je rechterhersenhelft direct fanatiek aan de slag; na de eerste levensjaren wordt je linkerhersenhelft, waar het taaldenken zit, steeds actiever.

Dit gebeurt niet bij alle kinderen in hetzelfde tempo of op dezelfde manier. Per klas blijft bij 2 of 3 kinderen de rechterhersenhelft de nr 1 . Horen deze kinderen iemand praten, of lezen ze een tekst, dan zien ze alsnog vooral plaatjes. Ze zijn daar zo goed in, dat ze per seconde meer beelden kunnen zien dan je op tv ziet. Bij die beelden voelen ze vaak van alles, soms horen ze er geluiden bij: je kunt je voorstellen dat het heel druk kan zijn met zo’n ‘surround bioscoop‘ in je hoofd. En als je zo druk bent met droomdenken, dan mis je weleens een deel van wat je leest of wat iemand je vertelt.

Aan de buitenkant van een bioscoop kun je niet zien of er op dat moment een film draait, of welke film dat dan is. Daarom hangen er grote borden op het gebouw, met spectaculaire foto’s en illustraties. Zo krijgen mensen interesse in wat er binnen gebeurt.
Beelddenkers hebben vaak niet in de gaten dat de meeste andere mensen niet steeds van die films in hun hoofd hebben.  Wouter krijgt het inzicht dat hij anderen meer in – zicht geeft door zich te uiten over de beelden in zijn hoofd, door te vertellen of tekeningen te maken.